Donauradweg - reisverslag
Willy en Johan Klein Nijenhuis fietsten in 2001 de Donauradweg. Hieronder leest u hun bevindingen.


VAKANTIE 2001 PASSAU - WENEN

Na een geweldige fietsvakantie in Odenwald (Dld) in 2000 was ons plan om in 2001 de rit van Passau - Wenen te gaan fietsen.

Bij het VUT-feest van Gerrit Maas hebben we gevraagd of er liefhebbers waren om mee te gaan. De respons was groot. Fam. Maas en Saaltink melden zich meteen en fam. Maatman vond het jammer dat ze al hadden besproken. Na een paar maal samen overlegd te hebben werd besloten om op dinsdag 24 juli, om twee uur 's morgens te vertrekken.

Op deze dag ruim voor de afgesproken tijd stonden we al bij Maas op de stoep en vertrokken meteen. Ondanks de, soms wel erg dikke, mist verliep de reis naar Passau voorspoedig. Rond kwart over een stonden we in Passau bij hotel König voor de deur.

Bij het aanmelden werd ons een pakketje met folders en vouchers over de balie gegooid en een klein beetje uitleg en dat was het. We konden vanaf 4 uur bij het Jezuïetenklooster de auto parkeren, dus we hadden nog wel even tijd voor een stadswandeling. Passau is een mooie oude stad, waar drie rivieren samen stromen, de Donau, de Inn en de Ilz. In het oude centrum staat de reusachtige dom. Om ons van goed weer te verzekeren heeft Willy hier 6 kaarsjes ontstoken, voor elke fietsdag èèn. Gerrit Maas had hier geen vertrouwen in en dat zou ons wel eens kunnen opbreken.

Om 4 uur op weg naar het Jezuïetenklooster om de auto's te parkeren. In plaats van snel de auto parkeren was het hier een grote chaos. Na een uur wachten en veel schelden werden eindelijk de auto's geparkeerd achter een leegstaande woning, tegenover het Jezuïetenklooster. Uiteindelijk stonden ze daar prima. Hierna te voet door de nauwe straatjes van Innstadt en Passau terug naar het hotel.

Na wat gegeten te hebben zijn we ons gaan verdiepen in de te volgen routes naar Wenen toe. Hoewel we een dik pak informatie hadden gekregen was er eigelijk weinig of geen duidelijk kaartmateriaal. Bij navraag kregen we nog enkele kaarten over de balie aangereikt. Waarom niet meteen? Deze kaarten hadden we eigelijk al thuis moeten hebben om de reis goed te kunnen voorbereiden. Er zijn namelijk zoveel variaties mogelijk om Wenen te bereiken, dat je dit niet in een uurtje kunt bekijken. Om hiervoor elke avond een gedeelte uit het boek te lezen en te bestuderen is wel erg jammer van de tijd in de vakantie. We waren dat vorig jaar dan ook heel anders gewend.

Tijdens dit overleg hadden we 6 stoelen bij elkaar geschoven, ook dit werd ons niet in dank afgenomen. Dus snel naar bed en morgenvroeg na het ontbijt hotel König snel vergeten.

Passau-Schlögen 25 juli 2001
Na een half jaar van voorbereiding en afwachten staan we deze morgen onder een stralende zon aan het begin van onze fietstocht Passau - Wenen. Wat de route betreft hebben we voor vandaag de zuidoever gekozen. In tegenstelling tot de informaties is deze zuidoever allesbehalve saai. Via allerlei achterafweggetjes bereiken we Achleiten, waar we Duitsland verlaten.
Na enige tijd bereiken we eerste waterkrachtcentrale bij Jochenstein. Hier wordt nog gewacht tot er een schip door de sluis is, later fietsen we vlot aan deze centrales voorbij, of er over heen. Na een terrasje in Engelhartszell zijn we met een pontje overgestoken naar de noordoever. Gerrit Maas geeft nu al te kennen dat hij blij is dat hij is meegegaan. Hij is helemaal onder de indruk van de prachtige natuur (natuur is bij Gerrit een ruim begrip). Met de wind in de rug en regelmatig commando's de vaart te minderen zijn we rond halfvier aan de overkant van ons eerste reisdoel, het Hotel Donauschlinge te Schlögen.
Het pontje dat ons over moet zetten begint al te bellen als ze ons zien naderen. Snel de loopplank op en vertrekken.
De 'nederzetting' Schlögen bestaat behalve uit het hotel nog uit een boerderij, een camping met kantine en een jachthaven vol met luxe jachten, niet groot dus. Ali en Annie nemen bij aankomst meteen een lekkere duik in het zwembad, wij verfrissen ons wel onder de douche op de slaapkamer.
Heerlijk fris gaan we naar het restaurant waar om aan te sterken meteen een grote grillplatte wordt besteld. Vanwege de omvang van de schotels wordt ons naar een grotere tafel verwezen en dat was wel nodig ook, fantastisch.
Zoals van hem bekend was Gerrit M. al een stukje omgelopen en of het visserslatijn was of niet, we zullen nooit zeker weten of die forellen echt 40 cm lang waren.

De eerste dag was geweldig.

Schlögen-Linz 26 juli 2001
Als we rond halfnegen in de eetzaal komen heeft het duo Maas er al een wandelingetje opzitten. Het ontbijt is voortreffelijk en er wordt stevig ingepakt, zodat we er weer tegenaan kunnen. Bij het vertrek is de lucht een beetje heiig en voelt het eerst wat fris, dit komt misschien ook omdat we onder grote bomen door fietsen.
We blijven voorlopig aan de zuidzijde.
Bij Aschach aangekomen begint het iets te druppelen en wachten we even onder een viaduct. Hoewel er donkere wolken boven ons blijven hangen wordt het toch droog en stappen we weer op de fiets. Drie kilometer verder op is het toch raak en valt de regen opeens met bakken uit de hemel. Gelukkig zijn we dicht in de buurt van een overdekt terras zodat het ergste kan worden voorkomen. Na een klein half uurtje oponthoud gaan we opgefrist verder.

Onze volgende stop is in Fall. Hier zak ik bijna door zo'n kunststof tuinstoeltje. Ook hier moeten we weer even schuilen voor een paar druppels regen. Het verkassen onder het afdak is er waarschijnlijk de oorzaak van dat ik mijn speldje kwijt raak. Erger is dat mijn nieuwe pet er nog aan vast zit.
Na de soep weer op de "Draht-esel" zoals de Oostenrijkers een fiets noemen. Na ongeveer drie kilometer bij Ufer nemen we weer een pont om naar de noordoever te komen. Via Puchenau en Urphar komen we bij de Nibelungenbrücke waar we overheen moeten om over de Donau naar Linz te komen.
Direct over de brug komen we in het mooie centrum van Linz waar we meteen een gezellig terras opzoeken, onder een grote parasol (helpt namelijk ook tegen regen). Na een bezoek aan het "Tropisch Aquarium" zoeken we ons hotel op aan de Europa Platz. Hoog boven de gebouwen uit zie je al van ver het hotel "Courtyard". Een fantastisch 4 sterren hotel. Na het douchen zijn we weer naar het centrum gelopen en hebben lekker gegeten bij "Wienerwald". Voor Gerrit S. was het wel even wennen met een leeg bord voor zich, maar de ober gaf hem te verstaan dat het pannetje met geklutste aardappelen en vlees ook voor hem was en hij het daarmee moest doen. Achteraf viel het wel mee.
Na wat rondslenteren door het centrum nog even een slaapmutsje in het hotel.

Vermoedelijk heeft het aan het kaarsje van Gerrit M. gelegen dat dit wat het weer betreft de minst mooie dag was.

LINZ- GREIN 27 juli 2001
Voor we Hotel Courtyard verlaten krijgen we eerst nog een formidabel ontbijt. Je kunt je bijna niet voorstellen wat hier allemaal wordt geboden van gebakken eieren tot zalm, diverse soorten Franse en Zwitserse kaas en vele soorten verse vruchten. Zo'n Frühstück hebben we niet weer gehad. Na het ontbijt fietsen we de stad uit over de Eisenbahnbrücke en gaan tot aan Abwinden via de noordoever. Na Abwinden fietsen we over het Donau Kraftwerk naar de andere kant om via een omweg naar de stift St.Florian te gaan. De rondleiding hebben we vanwege onbehoorlijk gedrag van met name Gerrit M. moeten afbreken. Zijn uitspraken kunnen hier niet herhaald worden!
Gênant was het dat terwijl wij al op een terrasje, binnenin het stift, zaten, de groep ons voorbij kwam. Na St.Florian gaan we via Enns richting Donau, waar we recht tegenover Mauthausen weer de pont nemen naar de overkant.
In Mauthausen gaan we langs een steile weg naar het concentratiekamp. Wellicht mede door de hitte, maar zeker ook door de sfeer die er hangt is het hier niet prettig. Goed om dit gezien te hebben. De terugweg naar Mauthausen gaat iets gemakkelijker, maar ook gevaarlijker.
Na Mauthausen wordt het doortrappen. Het is inmiddels bijna halfvier en we moeten nog circa 35 km fietsen. Na ongeveer een uur fietsen begint de achterband van Gerrit M. te sissen. Bij een boerderij onder de boomgaard gaat zijn fiets op de kop en wordt gekeken waar het gesis vandaan komt. Hier blijkt dat de binnenband al meer reparaties achter de rug heeft en eigenlijk ongeschikt was om mee te nemen op zo'n tocht. Na twee mislukte pogingen om de band te plakken hebben we alsnog moeten besluiten deze band te verwijderen en een nieuwe te plaatsen.
Achteraf bekeken heeft de fiets van Gerrit M. ook het meest te lijden want hij krijgt alle afval op zijn bagagedrager.
Na deze panne gaan we in sneltreinvaart naar Grein. Hierbij worden topsnelheden gefietst waar ze in menige tour niet aan kunnen tippen.
Circa 7 uur zijn we in Pension Martha in Grein. Dit is het enige pension waar we moeten overnachten, maar het doet vast niet onder voor de hotels.
Na het avondeten lopen we nog door het oude stadje en langs de haven.

Het was weer een fantastische dag.

GREIN - SPITZ 28 juli 2001
Deze morgen geen ontbijtbuffet maar desondanks is het ook hier erg royaal. Het begint al een vast ritueel te worden dat Ali klaagt over het gesnurk van Gerrit. De beide andere dames hebben wat dat betreft helemaal niets te klagen!
Net als gisteren doe ik ook hier weer mijn zakdoek op de kop tegen de warmte. Ali vindt dat niet passen en wil dat ik voor uit fiets.
Vandaag is een boottocht van Melk naar Spitz bij de reis inbegrepen. We kunnen kiezen voor twee uur of om halfvier. Omdat we ons niet willen haasten kiezen we voor de laatste. Achteraf blijkt dat deze nog bijna te vroeg uitvaart. Op het laatst met grote haast en maar 10 minuten voor het uitvaren zijn we op de boot, de "Wachau". Er was zelfs geen tijd over om het mooie stift in Melk te bekijken.
Op het bovendek kunnen we heerlijk genieten van de zon en het prachtige uitzicht. De etappe is wat het uitzicht betreft wel de mooiste van allemaal. Geweldige wijnvelden op de noordoever en daartussen mooie oude ruïnes.
In Spitz aangekomen moeten we nog een klimmetje maken naar ons "Weinhotel Wachau". De temperatuur van boven de 30º heeft zijn sporen achtergelaten, gebruind en/of verbrand gaan we hier aan tafel en genieten weer volop van het lekkere eten. Daarna lopen we binnendoor naar het dorp waar een "Dorffest" wordt gevierd. De hoge entree weerhoudt ons ervan hier naar binnen te gaan.
Tot nu toe is de reis al zo mooi geweest dat de vakantie niet meer stuk kan gaan. Toch schrikken we als er opgemerkt wordt dat we maar 2 dagen meer hoeven te fietsen. Gaat het zo snel voorbij?

SPITZ - TULLN 29 juli 2001
Het is elke morgen weer een feest om langs de ontbijtbuffetten te lopen en flink in te slaan. Eigenlijk ook nog belangrijker dan het avondeten, dat we toch ook niet versmaden. 's Middags een kop soep is hierna voldoende om de dag door te komen.

Na het ontbijt rollen we vanaf hotel Wachau naar beneden, door het dorpje Spitz, richting Tulln. Onderweg komen we door het kleine maar mooie dorpje Dürnstein. De 'hoofdstraat', bijna 300 meter lang, is hier voetgangerszone. Dit is vermoedelijk omdat de talrijke deelnemers aan deze fietstocht een gevaar zijn voor de inwoners op deze smalle straat.
Direct buiten de stad een geweldige 'wildplas'-stop. Daarna richting Krems. Jammer dat de kaart aangeeft vòòr Krems de 1e brug over de Donau te nemen, dit had ook na Krems gekund. Krems schijnt een heel mooi oud dorpje te zijn, wat we nu hebben gemist. Wellicht hebben we vandaag vanaf Krems de verkeerde oever. Al hebben we geen mindere dag dan anders gehad, van deze dag is het minst blijven hangen..
Eindpunt van deze dag is hotel Römerhof.
Bij aankomst boeken we ons meteen in voor een lopend buffet, voor die avond. Hierbij is het toegestaan om 2,5 uur lang te blijven eten, maar wij waren na ruim een uur al weer buiten. Helemaal vol, maar niet voldaan.
Na een wandeling door het mooie plaatsje Tulln, nog snel even een drankje op het terras van Römerhof, want na 10.00 uur wordt hier niet meer op het terras geserveerd. Jammer want het was nog ruim 20º.

Wat brengt morgen Wenen?

TULLN - WENEN 30 juli 2001
Ook deze morgen is het even na negenen weer verzamelen voor de dagmars. Maar vandaag is het toch anders, het is de laatste fietstocht. Nog ongeveer 35 km en de fietstocht is voorbij.

De route naar Wenen gaat over een vrij eentonige dam. De 'plaatsjes' die we passeren zijn meer uitgegroeide jachthavens met een restaurantje. Dichterbij Wenen fietsen we door Klosterneuburg. Voor we hier het centrum bereiken fietsen we eerst kilometers lang langs weekendhuisjes van waarschijnlijk de rijke Wiener.

Ons was geadviseerd om na Klosterneuburg bij de 2e brug, d.i. de Florisdorferbrücke, de Donau te verlaten en van hieruit de stad in te fietsen. Na 4 bruggen nog steeds geen Florisdorferbrücke, dus twijfel. We hebben toen bij een paar bouwvakkers geïnformeerd naar deze brug. Het bleek dat al lang niet meer naast de Donau fietsten, maar naast het Donaukanaal. Geen probleem echter, want we waren nog slechts 15 minuten van ons hotel Albatros aan de Liechtensteinerstrasze.

Ook dit hotel is klasse.

WENEN 30 juli 2001
Na de drahtesels te hebben afgeladen en transportklaar in de kelder te hebben gestald, kleden we ons snel om voor een wandeling door Wenen.
Onderweg lopen we voorbij aan de U.S.-ambassade. Grote beweegbare versperringen moeten voorkomen dat auto's ongewild de gebouwen benaderen. Lopend kan men er ongestoord voorbij. Al dwalend, maar onder strenge regie van Gerrit S. bereiken we het oude centrum van Wenen. De prachtige gebouwen en dure winkels maken een grote indruk op ons. Enkele opmerkelijke gebouwen zijn de Votiefkerk en de St. Stephansdom. Na een terrasje op de Heldenplatz lopen we terug naar het hotel. Hier kopen we een dagkaart voor het openbaar vervoer van Wenen en besluiten deze meteen te gaan gebruiken voor een rit naar het Prater. Dit was een goede keus.
Na eerst in het restaurant van het Prater te hebben gegeten zijn we het hele kermisterrein overgelopen om alle, soms dolle, atracties te bekijken. Rond half 10 zijn we in het "Riesenrad" gestapt. Wat een fantastisch uitzicht over Wenen bij nacht, met al die lichtjes. Jammer dat dit op de foto's niet goed is te zien. Ook krijg je van bovenaf een goed overzicht van het Prater.
Daarna moesten Annie, Willy en de beide Gerrit's nog in de wildwaterbaan. Jammer genoeg zijn ze niet nat geworden. Willy heeft er niet veel van gezien, want ze zat helemaal voorovergebogen in het schuitje. Na een terrasje op het Prater weer terug naar het hotel.

WENEN 31 juli 2001
Na het ontbijt maken we ons op voor een dagje Wenen. Als eerste staat Schloss Schönbrunn op het programma. Na eerst een stuk met de tram en de rest met de metro komen vrij snel aan bij het slot.
De temperatuur is al behoorlijk opgelopen en we zien er dan ook vanaf om ons in de lange rij aan te sluiten voor het kopen van een passe-partout. Het is ook mogelijk om op de diverse plaatsen een kaartje te kopen en aan een rondleiding durven we ons niet meer te wagen.
Vanwege de warmte nemen we het eerste het beste terras. Daarna wandelend door de prachtige tuin richting het Palmenhuis. Dit is een sterk vergrote uitvoering van een bloemenkas. Er staan allerlei exotische planten, heel mooi, maar erg benauwd en warm.
Hierna even een snelle hap en dan door naar de dierentuin. In principe zou je zeggen dat je hiervoor niet naar Wenen hoeft te gaan, maar bij deze hitte kun je hier heel lekker en ontspannen wandelen. Na het 3e terrasje durven enkelen het nog aan om helemaal achter in de tuin het Panoramaterras te beklimmen.
Voor we Schloss Schönbrunn verlaten toch nog maar weer een terras, tussen de mussen en daarna weer op de metro richting hotel.
Het was een gezellige dag, maar eigenlijk jammer dat het zo warm was. 's Avonds eten we op een terrasje midden op straat. Heel vreemd, na het terras een hekwerk en de straat gaat 3 meter dieper verder.
Omdat het de laatste avond is nemen we maar weer een grote Grillplatte. Na het eten nog een korte stadtbummel richting het centrum en nog maar eens een terrasje. Wat wil je ook. Het is hier na tien uur en de temperatuur is nog 28º. Vanaf het terras kijken we uit naar de mooi verlichte torens van de Votiefkerk.

WENEN - PASSAU - ASCHBACH - EIBERGEN
De koffers gepakt, staan we om 9 uur klaar om met de taxi naar het Westbahnhof gebracht te worden. Mooi op tijd staan we op het perron en het duurt niet lang of de trein naar Passau rolt het station binnen.
Vanuit de trein heb je nog prachtige uitzichten over Wenen en de mooie natuur. Maar goed dat we voor de overige passagiers anoniem waren, want het ging soms behoorlijk te keer. De reis naar Passau was sneller voorbij dan gedacht. Rond halftwee stonden we in Passau op het station. Na het afhalen van de auto's en de fietsen bij het Jezuïetenklooster en het inladen van de bagage gaan we richting Aschbach. Na ca. 270 km rijden komen we in Aschbach aan bij pension Mach. Een pension in dit achterafplaatsje is natuurlijk heel wat anders dan een hotel in Wenen, maar iets properder zou geen luxe zijn.
's Avonds dan maar even op fiets naar Schlüsselfeld om ergens behoorlijk te kunnen zitten bij het eten. Wat we daar nog niet merkten was dat de temperatuur behoorlijk gezakt was, n.b. de helft van de temperatuur van de vorige avond.
In het pension aangekomen gaan we meteen door naar onze slaapkamers voor de laatste nacht van onze vakantie.
Het ontbijt is hier ook anders, geen buffet, maar zeker niet slechter en dat alles voor maar 30 mark. De terugreis verliep vlot, niet te warm en normaal verkeer. Rond 3 uur zaten we op het laatste terrasje bij "de Keet" in Hupsel achter een lekkere sorbet. Hierna is de reis voorbij en gaan eenieder zijn eigen weg.

Voorbij 10 dagen vakantie. Veel te snel. Veel te kort.
Terugkijkend een fantastische vakantie, ontzettend gezellig en veel gezien. Het lijkt misschien dat we vaak op een terrasje zaten, maar het water uit de Donau was echt niet om te drinken!

Indien mogelijk, volgend jaar weer samen.